2 handgeschreven brieven en 2 kaarten van Hans te Riele aan zijn moeder Bep te Riele en 5 zusjes vanuit het Tjimahi jongenskamp en een van zijn moeder aan hem vanuit Tjideng, alle 1945, 3 in het Maleis, 2 in het Nederlands. Toegevoegd: 5 bankbiljetten waaronder een Tien Cent, Half Gulden en Een gulden-briefje van De Japansche Regeering.
De uitgebreide brieven geven een goed beeld van de werkelijkheid van het kampleven, gezien door de ogen van een jonge jongen. "We hadden hier eerst een betere jap als later de tweede jap had de eigenaardige gewoonte om ons een paar weken achter elkaar 20 wandluizen per persoon te laten vangen en als er een paar jongens geen hadden moesten zij elkaar slaan nou ons huis kon er maar 1 dagen leveren en toen gingen we maar bij anderen vangen. op het laatst waren er geen wandluizen meer en toen werden ze van de andere kampen ingevoert ik heb zelf gelukkig geen last van honger oedeem gehad en ik hoop dat jij er gauw vanaf mag zijn." In de tweede brief wordt verteld over de bevrijding en eten. "Toen bij ons de geruchten gingen van de Vrede zaten we allemaal in spanning totdat ons Jappans kamphoofd het zich liet ontvallen dat de oorlog afgelopen was toen het bekend gemaakt werd hebben we allemaal het Wilhelmes gezongen. Ik heb zelf ook nog in het Militair hospitaal gelgen om dikker te worden (...)."
*Hans te Riele was de zoon van Hendrikus Johannes te Riele en Bep van Altena en woonde voor de Japanse bezetting in Buitenzorg. Hennie was bodemkundige bij het Algemeen Proefstation voor de Landbouw en was gemobiliseerd ten tijde van de Japanse inval. Als krijgsgevangene moest hij aan de Birma-Siamspoorweg werken. Hij werd ziek in 1943 en twee maanden later overleed hij in het kamp Kinsaiyok. De moeder van Hans was geïnterneerd in kamp Tjideng met haar dochtertjes Marieke, Atie, Elizabeth, Hanneke en Guus. Zij overleefden de oorlog. (bron: NIOD)
|
[1414] [1415] [1416]
